اتلاف عمر | با چند پیام ناچیز، تمام عمرتان را تباه کنید!

اتلاف عمر | مثلِ کوچران!

شاید برای‌مان اتلاف عمر مفهوم عجیبی باشد

اما گاهی به سادگی ارسال یا دریافت یک پیام کوتاه

مشغول به اتلاف عمر ارزشمند خود هستیم!

در پاییز سال 2012، به “تام کوچران” مدیر ارشد فناری در شرکت آتلانتیک مدیا

در مورد مقدار زمانی که صرف ایمیل هایش می کرد هشدار داده شد.

بنابراین او مانند هر کارمند خوب و اهل فناوری دیگری، تصمیم گرفت

که برای این نگرانی یک کمیت تعیین کند. او با مشاهده ی رفتار خودش

متوجه شد که در یک هفته، 511 پیام دریافت و 284 پیام ارسال می کند.

این یک زنگ خطر جدی برای اتلاف وقت او بود!

با در نظر گرفتن یک هفته ی کاریِ پنج روزه، این عدد به طور میانگین،

حدود 160 پیام در روز بود. کوچران با محاسبات بیشتر نشان داد

که حتی اگر به طور متوسط، فقط 30 ثانیه را برای هر پیام صرف کرده باشد،

باز هم تقریبا روزی یک ساعت و نیم وقتش را صرف ایمیل کرده

و مانند یک روتر اسنانی در شبکه عمل کرده است.

او زمان زیادی را صرفِ کاری می کرد که در شرح شغلش نیامده بود

و این معنایی جز اتلاف عمر برای او نداشت.

کوچران در مقاله ای برای مجله ی کسب و کار هاروارد

نوشت که این آمار ساده او را به فکر فرو برد.

چقدر از زمان کارکنان آتلانتیک مدیا، به جای تمرکز بر کارهای تخصصی

که برای انجام آن ها استخدام شده بودند، صرف جابجا کردن اطلاعات میشد؟

او مصمم برای پیدا کردن پاسخ این سؤال

آمار کل شرکت در مورد ایمیل های ارسال شده در روز

و تعداد متوسط کلمات در هر ایمیل را جمع آوری کرد.

سپس این عددها را با میانگین سرعت تایپ کارکنان

سرعت خواندنشان و حقوق آن ها ترکیب کرد.

اتلاف عمر | نتیجه عجیب!

او کشف کرد که با توجه به تعداد پیام های فرستاده شده

یا دریافت شده ی شرکت آتلانتیک مدیا

سالانه بیش از یک میلیون دلار برای پردازش ایمیل ها به کارکنانش پرداخت می کند.

کوچران اینگونه جمع بندی کرد:

«این روش ارتباطی آزاد، هزینه ای معادل با خرید شرکت کوچک لیرجت داشت»

آزمایش تام کوچران، نتایج جالبی را در مورد

هزینه ی واقعی رفتار به ظاهر بی ضرری به دست آورد.

اما اهمیت واقعی این داستان، خود آزمایش و به ویژه پیچیدگی آن است.

این آزمایش مشخص کرد که پاسخ به سوال ساده ای مانند این که:

«عادات فعلی ما درباره ایمیل ها چه تأثیری در سود و زیان شرکت دارند؟»

اما همه ی این تلاش کوچران باید به این سوالات ختم شود:

«این ایمیل های زیاد و پر هزینه، چه مقدار ارزش برای شرکت تولید کرده است؟»

«آیا این میزان ارزش، باعث اتلاف عمر کارکنان نیست؟

عجیب نیست هیچ وقت در هیچ مرحله ای از زندگی مان این دو سوال مهم را

در مورد کارهای روتین زندگی مان نمی پرسیم؟

یک بار از دنیا فارق شو و روی یک تکه کاغذ چند کار زمان بر خودت رو بنویس

و از خودت بپرس:

این کار چقدر برای من ارزش تولید کرده؟

آیا این میزان ارزش، باعث اتلاف عمر من نبوده؟