چرا شکست می خوریم | شکست چیست و چرا شکست می خوریم؟
چرا شکست می خوریم | من همون پای لنگم!
ضرب المثل «هر چی سنگه مال پای لنگه» رو شنیدید؟
من همون پای لنگم… هر کاری میکنم نمیشه
به هر دری میزنم بسته س
همیشه شکست …. خسته شدم!
چرا شکست می خوریم ؟
سوال مهمی که حداقل یکبار تو زندگی باید از خودمون بپرسیم اینه که:
«چرا شکست می خوریم؟» جواب این سوال در عین سادگی خیلی پیچیده س…
ما شکست می خوریم چون می خوایم موفق بشیم.
هیچ وقت یه کسی که زیر پل روی یه تیکه کارتن زندگی
میکنه نمیاد پیش شما و از شکست ناله کنه!
نمیاد چون اصلا شکست براش مفهوم نداره.
نمیاد چون اصلا شکست نمیخوره…
چون زندگی زیر پل و روی کارتن رو به عنوان یک
حقیقت حتمی و غیر قابل تغییر پذیرفته و از سیاهی بالاتر رنگی نیست!
پس اگه شکست می خورید، اگه ناامید میشید،
اگه خسته میشید و اگه مدام از ادامه ی مسیر منصرف میشید بهتون تبریک میگم!
شما زنده اید و در حال پیمودن مسیر موفقیت!!
اما اگه این طور نیستید و در ابریشم عادت آسوده هستید،
بدونید که مدام در حال درجا زدن زیر پل و روی یه تیکه کارتن هستید
و فقط زنده اید، اما زندگی نمی کنید!
چرا شکست می خوریم | شکست چه چیزی نیست؟
اولین ابهامی که در زمینه ی شکست باید حل بشه اینه که شکست چی نیست؟
شکست هر چی که هست نقطه ی مقابل موفقیت نیست!
هر کسی شکست رو در مقابل موفقیت تعریف کنه،
عملا زندگی رو برای خودش به جهنم تبدیل کرده و
مانع خیلی از موفقیت هایی که می تونسته بهشون برسه شده.
چرا؟ معلومه! چون وقتی شکست رو نقطه ی مقابل و
متضاد موفقیت تعریف میکنید معنیش اینه که:
«اگه شکست بخورم، یعنی موفق نشدم!»
پس تا وقتی این تعریف رایج از شکست تو ذهن ما
درحال جولان دادن هست، رنگ و بوی موفقیت برای ما غریب خواهد ماند.
چرا شکست می خوریم | شکست چیست؟
وقتی گفتیم شکست چی نیست، حالا وقتشه بگیم شکست چی هست!
شکست یکی از هزاران قدم در مسیر موفقیته.
شکست یکی از استراحت گاه های بین راهی در جاده ی رسیدن به هدف ماست.
استراحت گاهی که قراره توش یه لیوان آب گرم و ناگوار رو بنوشیم،
از طعم ناخوشایندش کسب تجربه کنیم و بعد از کلی
مچاله کردن عضلات صورتمون از طعم ناخوشایند آب گرم
در گرمای تابستان زندگی، با قدرت و امید بیشتر به
سمت مقصد و مقصودمون حرکت کنیم.
اگه تعریف خودت از شکست رو از «نقطه ی مقابل موفقیت»
به «یکی از قدم های موفقیت» تغییر دادی، ضمانت رسیدنت به مقصد با من!
چرا شکست می خوریم | آیا اصلا شکست وجود دارد؟
با تعریف هایی که از شکست چی هست و چی نیست بهتون ارائه دادم،
حالا باید این سوال مهم رو از خودمون بپرسیم:
«اصلا شکست وجود داره؟»
جواب این سوال هم پیچیده س.
شکست هم وجود داره و هم نه.
شکست وجود داره به این معنا که تو مسیر موفقیت ما
پر از چاله چوله هایی هستن که لاستیک مون رو پنچر میکنه
و جلوبندی مون رو داغون میکنه!
اما وجود نداره به این معنا که لاستیک های پنچر رو میشه
پنچرگیری کرد و جلوبندی های درب و داغون رو میشه تعمیر کرد!
پس شکست هست و نیست مثل موفقیت که هست و نیست.
هست به این معنا که به هر هدفی که میرسیم موفقیم
و نیست به این معنا که به هر هدفی که میرسیم تازه
میفهمیم چقدر راه تا هدف بعدی مون داریم!
پس هنوز مونده به خودم بگم: «موفق!»
چرا شکست می خوریم | وقتی شکست خوردیم چه کنیم؟
میتونم کلی حرف قلمبه سلمبه بزنم و از انرژی های جهان دم بزنم
و شما رو متصل بکنم به جریان جاری این انرژی ها و …
اما همه ی اینا در عین درستی، دردی از ما دوا نمی کنه!
وقتی شکست می خوری فقط یه کار بکن.
دست به زانو بگیر، خونی که به خاطر مشت های ناجوانمردانه ی
سرنوشت تو دهنت جمع شده رو تف کن بیرون، زل بزن تو چشمای دنیا و بگو:
«همین؟؟!! همه ی زورت همین بود؟؟!! یه کاری میکنم به پام بیفتی و التماسم کنی که دیگه بسه! لطفا بیخیال شو و ادامه نده!»
تنها دوای درد شکست، استقامت و ادامه دادن مسیره… همین!
چرا شکست می خوریم | چه کسانی شکست نمی خورند؟
سوال به درد نخوریه، اما برامون پیش میاد!
باید تضمین شده بهتون بگم که هیچ آدمی در تمام این زمین خاکی
از ازل تا ابد، نبوده، نیست و نخواهد بود که شکست نخورده باشه و شکست نخوره…
مگر این که به زندگی زیر پل و روی کارتن رضایت بده!
پس اگه تو مسیر موفقیت قدم گذاشتید، مطمئن باشد انقدر شکست
می خورید که خودتون بیخیال ادامه ی مسیر بشید و کوتاه بیاید
و اگه شکست نخوردید دست تون رو پشت سرتون و لای موهاتون بکنید
و کمی سرتون رو بخارونید و بگید:
«کجای راه رو غلط رفتم که خیلی وقته با چالش و شکست مواجه نشدم؟!»
چرا شکست می خوریم | و اما…
وقتی شکست می خوری، اولا بپذیر که شکست خوردی.
وقتی می پذیری که شکست خوردی هم دنبال دلیل این شکست میری
هم ازش کلی چیز یاد میگیری که دیگه تکرارش نکنی
و هم از تکرارش جلوگیری میکنی که از یه سوراخ دوبار گزیده نشی!
امیدوار باش! بگرد و ببین تو این عالم به این وسعت تا حالا کسی تونسته
راهی رو که تو رفتی بره و موفق بشه؟ اگه بوده که هست، پس تو هم می تونی…
مسئولیت کارهات رو بپذیر! بدون که قرار نیست فرشته ی نجاتی
از راه برسه و تو رو از منجلاب در بیاره!
قبول کن که اگه شکست خوردی فقط و فقط تو
مقصری و دنبال انداختن تقصیرها به گردن دیگران نباش.
دیدگاهتان را بنویسید