کتاب هایی که خواندم1 (عادت های اتمی)
امروز، دومین روز از یه روز بسیار خوش آب و هوا لب خط شروع اسفند کمی بعد از خط پایان بهمن، وسط هیاهوی ویروس کرونا که اتفاقا از شهر ما (قم) هم خط و نشون کشیدناش رو شروع کرده، کتاب «عادت های اتمی» نوشته «جیمز کلییر» رو مطالعه کردم.
چند خطی می خوام در موردش بنویسم.
این کتاب سال 2018 منتشر شد و تونست به اندازه ی خودش سر و صدا به پا کنه و طرفدار جمع کنه.
کتاب رو که میخونی یاد کتاب «اثر مرکب» از «دارن هاردی» میفتی.
کتاب میخواد برات رفتارهای اتمی بسازه… یا بهتره بگم عادت های اتمی!
اتم کوچیکه! خیلی کوچیک…
بنیادینه! خیلی بنیادین…
سازنده س! خیلی سازنده…
اتم ها می تونن با تمام کوچیکی شون اثرات بزرگی به جا بذارن. چه خوبه مثل اتم باشیم! چه خوبه اتمی رفتار کنیم و چه خوبه عادت های اتمی برای خودمون بسازیم!
عادت های کوچیک، بنیادین، سازنده و اثر گذار…
این جملات ایده ای بوده که ذهن جمیز کلییر رو مشوش کرده و خروجی این تشویش ذهنی شده کتاب «عادت های اتمی».
همون طور که میشه از اسمش یه حدس هایی زد، کتاب روی عادت های کوچیک که در دراز مدت اثرات قابل توجهی دارن تمرکز میکنه.
بهتون در مورد این که چطور عادت بسازیم و چطور اون ها رو ماندگار کنیم و چطور در طول مسیر خودارزیابی داشته باشیم نکاتی یاد میده.
در کل من این کتاب رو پسندیدم و به شما توصیه میکنم مطالعه ش کنید.
دیدگاهتان را بنویسید